سوره بقره آیه 18
صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَرْجِعُونَ .
صُمٌّ : کر
بُکْمٌ : لال (گنگ)
عُمْیٌ : کور
فَهُمْ : پس آنها
لَا یَرْجِعُونَ : بر نمی گردند،
چرا پروردگار می فرماید: بر نمی گردند ؟
ما از خدائیم و به خدا بر می گردیم، اولین چیزی که از ما به خدا برمی گردد، همان نوری است که خداوند به دلِ مؤمن می تاباند، چون دلِ مؤمن عرش رحمان است .
خداوند می فرماید:
منافقون مانند کسانی هستند که کَر و لال و کور هستند و دیگر بر نمی گردند،
خداوند نور خود را به بشر می تاباند،
حال اگر بشر کارما نداشته باشد" احاطت بِهِ سیئة "نشده باشد و در ظلمت نباشد و به وسیله کارما دیواری برای خود نساخته باشد و آتشی برای خود ایجاد نکرده باشد، این نوری که به دل مؤمن می‌تابد، به پروردگار رجعت می کند و شما این فرد را با چهره ای پر از نور می بینید.
این نور الهی به دل او می تابد و دوباره به سمت خدا بر می گردد.
اما اگر کارما باشد ( که در اینجا کارما به آتش مثال زده شد ) دیگر نور وارد نمی شود و فقط ظلمت است.
کسی که منافق باشد، نه تنها نوری به بیرون نمی تاباند بلکه نوری هم از پروردگار دریافت نمی کند .
بنابراین حقیقت را نمی بیند و نمی شنود . انسان باید با چشم حقیقت را ببیند و با گوش حقیقت را بشنود، چون این نور است که حقیقت را روشن می کند و گوش را شنوا و چشم را بینا می کند .
اماوقتی دیوار کارما درست شد دیگر آن نور برنمی گردد .
" صُمُّ بُکمٌ عُمیٌ لا یَرجِعون "
سوره +بقره+آیه +18
منافق
کَر+لال
دل
نور
عرش
گناه
حقیقت
NT
002018