عالم کبیردرماست

تهیه کننده: ربابه مردانی
فرمایش حضرت علی علیه السلام

گمان می کنی که تو جرم صغیر هستی؟ اگر تو را بشکافند عالم کبیری در توست .با توجه به سوره انفطار آن هنگامیکه آسمان شکافته می شود آن آسمان کیست؟تویی .تویی که فکر می کنی جرم صغیر هستی، زمانیکه بهشت به سمت تو می آید ببین چه کسی هستی !آسمان تویی، تویی که شکافته می شوی زیرا تو طارق هستی کوبنده در الهی، در شب به دلیل اینکه خداوند تو را در احسن تقویم خلق نموده. انت کتاب المبین کلام مولا علی علیه السلام است تو کتاب مبین هستی، تو ملک و ملکوت و جبروت هستی، ای انسان عرش رحمان درون توست، درد تو هم از خودت است و تو نمی بینی ! با هر حرف آن تمام نهان های عالم آشکار می شود .هفت آسمان درون توست. تو جانشین خداوند هستی، بنابراین باید خودمان را پیدا کنیم، چه کسی هستیم از کجائیم ؟ ای آنکه تو طالب خدایی به خودا، از خود بطلب کز تو جدا نیست خدا، اول به خودا چون به خود آیی به خدا، کاقرار نمائی به خدایی خدا .

بنابراین ما باید روح خود را پیدا کنیم، مانند کرم ابریشم که پیله ای به دور خود ایجاد می کند تا زمانیکه آن پیله را نشکافد پرواز نمی کند .آن پیله دنیایی است که در آن می باشد.، از دنیا می بایست جدا شد، فقط همین .بگو نمی خواهی به همین سادگی، ببین چگونه پرواز می کنی . ما هم می بایست این تنیدگی دور خودمان را بشکافیم، تا از دنیا جدا نشویم، متبلور نمی شویم.شرح صدر پیدا نمی کنیم .کوچکترین گرفتاری که پیش می آید فرد خودش را می بازد و باور نمی کند خدا هست، در سوره انشراح به عسر اشاره شده، گرفتاری جهت امتحان بوده و آخرت برای شما بهتر است. کلید این است، تا زمانیکه در دنیا بوده و زنده هستیم پرواز کنیم، همینکه بدانی مولا چه فرموده درک می نمایی که روح هستی و برای عالم سماوات خلق شده ای و آمده ای به این دنیا با عملت عروج کنی معراج قطعی است ولی نه با دلبستگی به دنیا. انسان باید هرچه زودتر از این خواب عمیق بیدار شود و خود را در جوار خداوند ببیند و بفهمد که خدای مهربان از رگ گردن به او نزدیک تر بوده ولیکن قدر دان نبوده است

بداند که برای چه آفریده شده در این هستی ؟ و چه کار می بایست انجام دهد ؟ هر کاری انجام داده برای جرم صغیر بوده نه آخرت. در اجتماع هم که وارد می شویم بزرگان عالم هم غم داشته و گریه می کنند و بر این باور بوده که اگر گریه کنی به بهشت می روی ! در آسمان بزرگان را بیابیم در این دنیا مکه با آن عظمت از چرخش افتاد این درس و عبرت است که آن خانه خدا نیست ! ما که در قفس احاطه شده ایم حاضر هستیم دور قفس بگردیم عادت نموده ایم در حالیکه جای ما پرواز است و باید عروج کنیم ان شاالله.