سوره بقره آیه 112

می فرماید:
بَلَى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ
وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ .
بلیٰ : بله،
" مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ" کسی که تسلیم کند توجهش را،
"لِلَّهِ" برای الله،
"وَهُوَ مُحْسِنٌ" هم توجهش را مختص الله کند یعنی « ما فی قلبی الی الله » را بر خودش جاری کند، و هم اینکه محسن باشد، محسن یعنی خیرخواه دیگران باشد، بعضی فقط خیرِ خودشان را می خواهند، اینجا «از زبان غیر می جوی مرا» است , و از قلب دیگران به انسان می‌تابد مهم است . اینجا محسن بودن اینست که انسان خیرش به دیگران برسد، چون از خیرِ دیگران است که انسان خیر می بیند .
محسن یکی از صفات الهی است، حال اگر این دو صفت را انسان بر خودش جاری کند، علاوه بر اینکه" تَخَلُقُ به اخلاقُ الله" شده، صفات خدا را نیز در خودش پیاده کرده، چون برای انسان مهمترین ذکر پیاده سازی اسماء و صفات الهی در خودش می باشد .
محسن معنای بخشندگی و خوشرویی و نیکو کاری نیز می دهد، اما مهمترین معنی محسن بودن خیرخواه و خوشرو بودن است. حال اگر انسان نتواند با مال به کسی احسان کند، با روی شاد و گشاده رویی اینکار را انجام دهد .
"فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ" اجر کسی که توجهش به الله است و محسن هم باشد، نزدِ پروردگار می باشد .
اجر یعنی ثواب، و ثواب یعنی عروج در سماوات، یعنی عملی که در دنیا می کنید، پاداش آن را که در ابدیت می دهند به این صورت است که به یکباره در سماوات سبع و آخرت شما را بالا می برند .
این یک درجه تقرب الهی که بسیار مهم است را ثواب یا اجر می گویند .
اجر و ثواب هر دو مترادف هستند.
حال چرا می فرماید این نزد پروردگار است و نمی گوید که به شما می دهیم ؟
چون خداوند می خواهد هنگامی که به لقاء الله و لقاء الآخرت پیوستید، آن را برملا کند
وقتی در دنیا خوبی کنید و پاداشی هم نخواهید، وقتی وارد آخرت می شوید چه بعد از مرگ و چه قبل از مرگ آن موقع همه را به شما نشان می دهند،
پس این اَجر "عِنْدَ رَبِّهِ" نزد پروردگار همیشه ذخیره است وبلافاصله به شما نمی دهد که مبادا به خودتان مغرور شوید، در قیامت می دهد و در قیامت می بینید چقدر پس انداز دارید ! !
خداوند به کسی که توجه اش به او باشد و خیر خواه هم باشد می فرماید :لاخَوْفٌ "عَلَیْهِمْ" دیگر نباید بترسد،
چون اگر کسی از بنده خدا بترسد، دیگر
"مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ" نیست : توجه اش به خدا نیست و توجه اش به شیطان و به انسان و نفس خودش است .
به این دلیل وجه را در اینجا توجه معنی کردیم، چون وقتی کسی را صدا می کنیم روی خود را به طرف ما برمی گرداند .
"ولاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ"
اگر توجه اش به خدا باشد دیگر حُزن ندارد . اگر می‌بینید کسی در زندگی، برای هر کسی یا هر کاری و حتی برای کار خِیر حُزن دارد، این حُزن کُفر است یعنی کَفَرَ ایجاد می‌کند، غم، تاریکی و کارما دور انسان ایجاد می‌کند . خداوند میفرماید : ولاخَوْفٌ "عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ" دیگر برای او خوف و حزن نیست .
پس اگر کسی حُزن و خوف(ترس) برای خود جاری کند، از معرفت الهی و لقاءالله و لقاء آخرت دور می شود .
پس اَجر را دیدید که چه مسئله مهمی بود .
سوره+بقره+آیه+112
اَجر
ثواب
محسن
احسان
حُزن
عمل
AKH
NT
002112
تهیه کننده: نسرین طاهری