سوره بقره آیه 17
مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لَا یُبْصِرُونَ .
"مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی" خداوند می فرماید : مَثَل منافقان، مانند کسی است که آتشی بیفروزد،
"اسْتَوْقَدَ نَارًا" یعنی برافروختن نار ( آتش)
"فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ" یعنی کسی که آتشی دور خودش درست کند (بیفروزد)
این آتش، «کارما» است،
این «کارما» همان نفاقی است که بین افراد می انداخت، مکری که در جامعه انداخت، و همان شیطان درونش بود که در درون با شیطان بود و در بیرون به مردم می گفت من با شما هستم .
به یاد داشته باشید، کارما همیشه آتش است، و اعمال خوب کارما نیست، فقط اعمال بد کارما است ( احاطت بِهِ سیئة).
بنابراین کسی که منافق باشد، اطراف خود کارما ایجاد می کند و این کارما از آتش است، این آتش ممکن است نور داشته باشد، چون آنها با سخنانشان مردم را فریب می دادند، و خدعه می زدند،
خداوند فرمود:
"ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ" من خدعۀ آنها را نابود می کنم، و این نوری که اطرافشان است و از آتش می باشد را نیز از بین می برم .
"فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ"" (أَضَاءَتْ یعنی روشن کرد) یعنی همین که دور خودش را با آتش کارما روشن کرد....
در اینجا خداوند می فرماید:
این نور نیست، نوری است که از آتش ( کارما) است، همان آتش نفاق است،
وقتی این نوری که برای خود دست و پا کرده بود و از آتش هم بود، خداوند می برد چه می شود ؟
خداوند می فرماید :
" وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لَا یُبْصِرُونَ "در ظلماتی می ماند که دیگر نمی بیند،
حرفهایی که با آنها مردم را فریب می داد، دیگر کاربردی ندارد، چون به مبدأ اصلی که پروردگار است وصل نیست .
سوره+بقره+آیه+17
منافق
تاریکی
نور
آتش
کارما
NT
002017