وقتی به حضور برسی ودر لحظه ودر شروع هر کاری باخدا باشی، با اراده غذا بخوری، با اراده راه بروی و با اراده نماز بخوانی، با آگاهی وحضور زنده ای، چرا ؟می گوید یاد من کنید تا یاد شماکنم، همین که خدا یاد ماکند ما زنده می شویم و هنگامیکه ما یادش نکنیم مرده ایم، بی خدا باشی مرده ای.
وقتی لقمه ای با یادخدا خورده شود ملکولش زنده شده وشکل سلول عوض می شود.
پس بهتر است قبل از اینکه مرابمیرانند زنده شده وازمنمیت بمیرم.
خدا یحیی می کند قبل ازآنکه بمیراند ولی من باید یمیت کنم تا زنده شوم و اگر می خواهم زنده شوم باید یاد لحظه ای خدا کنم.