در ذکرهای جمعی فرض کنید یک دستمال یا روسری را در جمعی پهن کنید؛روسری حکایت از یک فضایی می کند حال سنگ سنگینی را در وسطش بیندازید آن را در وسط گود
می کند در ادامه هر کسی که وارد این روسری شود به سنگ انتها برخورد می کند. هنگامی که ذکر یک ساعت می شود عمق زیاد
می گردد من تا این زمان برای شما انجام نداده بودم بدین منظور که تعادل شما حفظ شود .بنابراین هنگامی ذکر جمعی می گوییم اگر یک یا دو دقیقه هم به جمع ذاکرین بپیوندید سرانجام درون روسری قرارگرفته اید. برخی افراد عمق خوبی را درک می کنند و سنگین هستند و بعضی ها که یک یا دو دقیقه به صورت شن ریزه وارد این روسری می شوند مجبور می شوند به آن ته بچسبند.
ذکر+ عمق