در دست بررسی

صفت رحمان و رحیم را هر دو با هم توضیح میدهیم چون هر دو از یک ریشه است و علیرغم اینکه در بعضی از قرآنها بخشنده و مهربان و بخشایشگر ترجمه شده است مجبوریم بگوییم که رحمان و رحیم هر دو از ریشه رحم و از ماده رحمت است و خود رحمت هم معنی مهربانی، مرحمت، شفقت و رأفت میدهد. چه چیزی رحمان و رحیم را از هم جدا میکند؟ آیات قرآن معنی این دو را از هم جدا میکند. خداوند در قرآن در سوره طه می فرماید "الرحمن علی العرش استوی" یعنی خداوند رحمان بر عرش مستولی شد. این آیه میرساند که رحمان عام بوده و شامل همه مخلوقات می شود. حالا فرد چه کافر باشد و چه مومن شاملش می شود؟ چه چیز شامل می شود؟ مهربانی، مرحمت، شفقت، رحمت. ولی وقتی رحیم گفته می شود طبق سوره احزاب آیه 43 خداوند می فرماید " و بالمومنین رحیما" . یعنی خداوند به مومنین رحیم است. پس این مهربانی و مرحمت و شفقت و رأفت شامل افراد خاص است. اگر انسان است منظور انسان های خاص و مومن است. این یکی از معانی رحمان و رحیم است.
مورد دیگر این است که خداوند رحمان دنیا و رحیم آخرت است. اول رحمان آمده و بعد رحیم آمده این عظمت پروردگار را می رساند که خداوند چقدر تقدم به خرج داده است. این رحمانیت خدا شامل روزی هم می شود. یعنی هیچ بنده ای بدون روزی نمی ماند. هیچ مخلوقی بدون روزی نمیماند. حتی در واقع سالم بودن یک فرد بر اساس رحمانیت خداست. یعنی آن فرد اگر بدی هم کرده باشد آن سلامت و آن متابولسیم بدن که طبق معمول باید انجام بگیرد، خداوند کم نمیگذارد! لذا رحمان بر رحیم مقدم است.
و اما در انتها رازی برایتان بگویم. قرآن 114 سوره دارد و اگر این 114 سوره را تقسیم بر 6 روز هستی بکنیم عدد 19 به دست می آید. پس هر روز عبارت از 19 سوره است. یک روز هستی 19 سوره است و تعداد الرحیم 114 می باشد که بر 19 قابل تقسیم است. یعنی رحیمیت خداوند هم در دنیا و هم در آخرت هست. پس ما بیاییم از این رحیمیت خداوند برای آخرت استفاده کنیم. نمیدانم راز را گرفتید یا نه! رحیمیت خداوند مختص آخرت و مختص افراد خوب است. اما این افراد مومن و خوب می توانند در دنیا از این رحیمیت خداوند برخوردار شوند. 114 تقسیم بر 19 می شود 6 پس در 6 روز هستی خداوند رحیمیت خودش را جاری کرده است. و اما وقتی به رحمان می رسیم 57 تاست آن هم تقسیم بر 19 می شود عدد 3. سوره های قرآن 57 تا متعلق به دنیاست و 57 تا متعلق به آخرت. جمعش می شود 114 سوره؛ دنیا و آخرت؛ به برکت رحمان و رحیم یک راز دیگر هم از قرآن می گویم و آن اینکه هستی در 7 روز آفریده شد نه در 6 روز. "خلق السماوات و الارض فی ستة ایام ثم استوی" آن ثم روز 7 است. ضمنا این 6 روز هستی که شد 7 روز هستی، همان 7 آسمان است. بنابراین پیدا کنید 7 آسمان و 7 روز را که هر دوی آنها یک منشأ دارد.